چاری: وقتی بیلی را ملاقات کردم، او 14 ساله بود و در خانه ای برای کودکان بدسرپرست و بدسرپرست زندگی می کرد که من مدیر توسعه آن بودم. او در خنداندن من مهارت داشت و همیشه در دفتر من می آمد. ما در مورد همه چیز صحبت می‌کردیم، از اشتیاق او برای دویدن در صحرای کانتری گرفته تا آنچه که می‌خواست وقتی بزرگ شد شود. فکر می کنم او هم از آب نباتی که روی میزم نگه داشتم خوشش آمد. بیلی: از همان ابتدا احساس می کردم که می توانم به چاری اعتماد کنم. که از زندگی من گم شده بود او به من احساس خوش آمدی می‌داد، مثل اینکه همیشه کنار من خواهد بود.
چاری: بیلی در خانه ما ثابت شد. در ابتدا فقط روز شکرگزاری و کریسمس بود. اما به زودی او از دختران ما پرستاری می کرد و دوست دخترهایی را برای ملاقات ما به خانه می آورد. وقتی 18 ساله شد، یک کلید و یک دعوتنامه به او دادیم که هر وقت خواست بیاید.
در حوالی کریسمس سال 2009، مادرم یک برنامه تلویزیونی درباره فرزندخواندگی بزرگسالان دید و از او پرسید که آیا تا به حال به پذیرش رسمی بیلی فکر می‌کردیم. من و کری همیشه برنامه ریزی کرده بودیم که دو فرزند بیولوژیک داشته باشیم و یکی را به فرزندی قبول کنیم - ما از تجربه یکی از بستگان الهام گرفتیم - اما البته یک نوزاد را تصویر کردیم نه یک مرد 22 ساله! و با این حال منطقی بود. مادر بیلی زمانی که او 15 ساله بود فوت کرده بود، و او من را به عنوان اقوام نزدیک خود در اسناد خود برای تفنگداران دریایی ذکر کرده بود. او قبلاً در برنامه تلفن همراه خانواده ما بود. و دختران ما که در آن زمان 8 و 11 ساله بودند، از چشم انداز داشتن یک برادر بزرگ رسمی هیجان زده شدند.
وقتی با بیلی تماس گرفتم تا از او بخواهم که پسرمان شود - او در آن زمان در کارولینای شمالی مستقر بود - کلماتم آنقدر سریع به هم ریخت که از درک من شگفت زده شدم. به او گفتم که چقدر دوستش داریم و می‌خواهیم بداند که او عضوی از خانواده ماست. گفتم: «الان مجبور نیستی جواب بدهی. و خیلی آرام، نزدیک زمزمه کرد: «نیازی به فکر کردن به آن ندارم. من آن را خیلی دوست دارم. همه ما 11 فوریه را 'روز بله' می نامیم.
بیلی: آن تماس تلفنی یک شوک کامل بود—بزرگترین اتفاقی که تا به حال برای من افتاده بود. شاید برای اولین بار در تمام عمرم احساس کردم واقعاً دوست دارم.
چاری: سه ماه بعد، درست قبل از روز مادر، 2010، ما رسما یک خانواده پنج نفره شدیم. شما هرگز نمی دانید که بیلی یک بازیگر اصلی نبود. او هم مثل ما آرام است، کنایه می زند و با مشت ها غلت می زند. و فرزندخواندگی معنای واقعی خانواده را به دختران ما آموخته است: این خانواده بر اساس عشق و تجربه ساخته شده است، نه DNA.
بیلی: قبل از هر تصمیمی که می گرفتم برای خودم می گرفتم. حالا به این فکر می کنم که مادر، پدر یا خواهرم چه کاری ممکن است انجام دهند. احساس تعلق به چیزی بزرگتر از خودم وجود دارد.
چاری: زمانی که بیلی در افغانستان خدمت می کرد، برای دفعه بعدی زندگی می کردم که بتوانیم با او صحبت کنیم. اما من بهتر می خوابم که می دانم او متعلق به ماست. احساس می کنم الان خانواده ما کامل شده است.
خانواده های غیر متعارف بیشتر
- عروسی چاق بزرگ خواهرم ترکی-مسلمان-مورمونی
- امی بلوم در مورد اینکه چرا همه ما باید برای خانواده علوفه بجوییم
- آیا می توانید پس از طلاق با سابق خود دوست بمانید؟
